Τι είναι η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια;

Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης.
Παρουσιάζεται σε διαβητικούς ασθενείς και προκαλείται από αλλοιώσεις των αγγείων του αμφιβληστροειδούς. Τα αγγεία αυτά στους διαβητικούς ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν διαρροή (μικρή αιμορραγία), μικροαποφράξεις με συνέπεια την ισχαιμία, και σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να αναπτυχθούν παθολογικά νεοαγγεία στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Τα νεοαγγεία αυτά μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία στο εσωτερικό του οφθαλμού ενώ σε πιο προχωρημένη μορφή της νόσου μπορεί να οδηγήσουν σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και μη αναστρέψιμη απώλεια όρασης. Τέλος, η ανάπτυξη νεοαγγείων στο πρόσθιο τμήμα του οφθαλμού μπορεί να προκαλέσει σοβαρής μορφής γλαύκωμα (αύξηση της πιέσεως του οφθαλμού). Ο διαβητικός ασθενής ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή όχι συμπτωμάτων από τους οφθαλμούς, θα πρέπει να επισκέπτεται τον οφθαλμίατρο ετησίως. Συχνότερες οφθαλμολογικές εξετάσεις μπορεί να χρειαστούν από τη στιγμή που θα διαγνωσθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ή οίδημα ωχράς κηλίδας.

Παράγοντες Κινδύνου :

1. Η χρονική διάρκεια της νόσου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας. Σε ασθενείς νεότερους των 30 ετών, η πιθανότητα να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι 50% στα πρώτα 10 χρόνια , ενώ μετά τα 30 χρόνια η πιθανότητα αγγίζει το 90%.
2. Είναι διαπιστωμένο ότι ο καλός μεταβολικός έλεγχος μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την εμφάνιση διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
3. Η αρτηριακή υπέρταση, η αναιμία και η προσβολή των νεφρών είναι παράγοντες που μπορούν να επιταχύνουν ή να επιδεινώσουν την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.

Συμπτώματα :

1) Θάμβος οράσεως
2) Μυοψίες, φωταψίες
3) Απότομη απώλεια όρασης

Θεραπεία :

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες οφθαλμικές παθήσεις που οδηγεί το διαβητικό ασθενή στην τύφλωση αν μείνει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι καθοριστικής σημασίας για τον ασθενή. Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αλλά και άλλων παραμέτρων όπως η αρτηριακή πίεση και η νεφρική λειτουργία καθυστερούν την εμφάνιση και εξέλιξη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Η εκτίμηση της βαρύτητας της νόσου και η παρακολούθηση αυτής, γίνεται με την διενέργεια ειδικών εξετάσεων όπως η Φλουοροαγγειογραφία ( FFA), η Οπτική Τομογραφία Συνοχής ( OCT ) οι οποίες είναι πιθανόν να επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Η θεραπεία του οιδήματος της ωχράς κηλίδας επιτυγχάνεται με τη χορήγηση ενδουαλοειδικών φαρμάκων αντι-VEGF ( ενδουαλοειδικές ενέσεις αντι-αγγειογενετικών παραγόντων ) με σκοπό να μειωθεί η διαρροή από τα τριχοειδή αγγεία της ωχράς κηλίδας και να αποροφηθεί το οίδημα. Αυτή η θεραπεία γίνεται σε συνδυασμό με laser που εφαρμόζεται στην περιοχή του οιδήματος της ωχράς κηλίδας.
Η θεραπεία με laser (παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία) είναι απαραίτητη στο στάδιο της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας όταν έχουν δημιουργηθεί νεοαγγεία στον αμφιβληστροειδή ή όταν υπάρχει υψηλός κίνδυνος ανάπτυξης τέτοιων παθολογικών αγγείων. Σε αυτές τις περιπτώσεις διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας το laser εφαρμόζεται σε όλη την επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς προκειμένου τα νεοαγγεία να υποχωρήσουν ή να αποτραπεί η εμφάνισή τους.
Σε πιο προχωρημένα στάδια διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, σε περίπτωση επιπλοκών αυτής, όπως η αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και η αιμορραγία υαλοειδούς χρειάζεται χειρουργική επέμβαση με υαλοειδεκτομή (βιτρεκτομή).